U heeft het ongetwijfeld al vernomen: het migratiepact van Marrakesh is niet-bindend. De voorstanders blijven het herhalen, om duidelijk te maken dat de tegenstanders zich zorgen maken om niets.

Vreemd toch. Waarom zou je enerzijds benadrukken dat een pact niet veel te betekenen heeft en er anderzijds zo'n halszaak van maken dat de regering er zelfs over valt? Logisch is anders. Voorstanders zouden er net voor moeten ijveren om het pact wèl als bindend te interpreteren.

Nog vreemder wordt het als je de tekst analyseert. De woorden commit of commitment (verbintenis) staan er 84 keer in. Blijkbaar willen de voorstanders ons laten geloven dat er zoiets bestaat als "niet-bindende verbintenissen". Niet eens goed geprobeerd.

De waarheid is dat het pact wel degelijk bindend is. Het woord non-binding is nergens in de tekst te vinden. Wat er staat is non-legally binding. En dat is dus helemaal iets anders.

"Non-legally binding commitments" blijven commitments. Het zijn namelijk "morally binding commitments". Morele verbintenissen. De dingen die u doet gewoon omdat u ze beloofd heeft, hoewel ze nergens in een contract staan en niet juridisch afdwingbaar zijn.

Inmiddels moeten we van een stoet meninggevers, opiniemakers, politici en journalisten echter voortdurend horen dat het pact niet-bindend is, zonder dat ze erbij vertellen dat het vol morele verbintenissen staat. Wat voor mensen zijn dat eigenlijk? Ongetwijfeld zijn er heel wat onwetenden en papegaaien bij die geen benul hebben waarover het gaat. Maar de anderen?

Ofwel zijn het mensen die vinden dat morele verbintenissen van geen tel zijn. Daar maak ik verder geen woorden aan vuil.

Ofwel zijn het ordinaire bedriegers. Het pact is niet-bindend, tot op de dag men ons ten behoeve van de eigen agenda zal wijzen op de verbintenissen die we erin zijn aangegaan.

En dan maar mekkeren over fake news, populisme en de opkomst van extreemrechts.